Sıkıldıkça Sorulan Sorular

Şiirlerde, şarkılarda sevgili tarif edilirken gözlerinden dudaklarından, yahut yanaklarından saçlarından, veya kaşlarından alınlarından, olmadı elleriyle ayaklarından, az gelirse kollarıyla bacaklarından, bellerinden göğüslerinden ve hatta sümüklü burunlarından bahsedilir; bunlar türlü türlü şeylere, denize güneşe, aya kaleme, oka yaya ve türlü nebatata, benzetilir de niçin hiç kulaklardan bahsedilmez? Kulak çok mu önemsiz bir organımızdır, veya estetik mi bulunmuyor? Ya da bu sanatçıların aşklarının kulakları mı yok? Var olmasına var da lepiska gibi saçları görünmelerine engel mi oluyor? Sanatçılar kulaklara neden kulaklarını kapatıyorlar? Netice itibariyle sanat dünyası kulağa tepkili. Misal, Van Gogh.

Belki de diğer organlara oranla karmaşık bir geometri içermesi engel oluyordur kulağın bir şeye benzetilebilmesine. Benzetilebilen şeyler de estetik değil gerçekten:

"Kömür gibi saçları gözlerini kapatıyor
Salyangozumsu kulakları salyalarımı akıtıyor"

Gerçekten iğrenç.


Bu noktada bir çözüm olarak "böl ve benzet" yöntemi kullanılabilir. Organ; "Kulak memesi", "Kulak boşluğu" (kulak deliği), "Kulak tüycükleri" (kulak kılı), "Kulak kaşığı" (kulak kepçesi) gibi farklı kısımlar şeklinde ele alındığında karmaşık geometrisinden kurtularak türlü şekillerde tarif edilmeye müsait bir hal alacaktır. Örneğin:

"Kömür gibi saçları gözlerini kapatıyor
Minik kulak tüycükleri şeftaliyi andırıyor"

Gerçekten mükemmel.


Bu yöntem sayılan faydalarının yanında sadece kulağa odaklanmamızı, zengin kulak betimlemeleri yapan eserler üretebilmemizi de sağlıyor. Örneğin oynak bir halk ezgisiyle şu dizeleri okuduğumuzu düşünerek bitirelim:

Kulağının kaşığı,
sandım tatlı kaşığı
vay ben ona kurban olam ben
o kaşığa heyran olam ben

Kulağının boşluğu
o da ayrı hoşluğu
vay görünce bir hoş olam ben
o boşluğa yuva kuram ben

Memeler mi?
Taş.